Doğuş ve Batış

Her sabah balkondan bu kız gibi güneşin doğuşunu izliyorum..
Öyle güzelki..
Her yer zifiri karanlık, göz gözü görmüyo.. Her şey sessiz, herkes uykuda... Sokak lambalarının ışığının altında çekirge sesleri..
Tam o anda yaslanıyorum balkonun demirlerine ve bekliyorum..
Gece herkes uyuduktan sonra tüm yıldızlar oraya çıkıyor. O kadar çoklarki ve şehrin ışıklarına inat o kadar parlaklar ki..
Bir süre sonra gökyüzünün rengi değişiyor.. Sonsuz karanlık yerini gece mavisine bırakıyor.. Güneş geliyor...
Yıldızlar flulaşıyor.. "Güneş abla geliyoooo kaçınnn" der gibi tek tek kayboluyorlar..
Ardından ışıyor yavaş yavaş her şey.. Yerde gördüğüm cismin yarasa değil yer bezi olduğunu yavaş yavaş görmeye başlıyorum.. Çekirgeler susuyor.. Kuşlara yerlerini belli etmemek için sessizce gidiyorlar..
İlk serçeler çıkıyor ortaya.. Sonra kumrular.. Ve güneş binaların arasından ilk ışığı uzatıyor üstüme..
Otomatik heralde.. Tam o anda karşıdaki havuzlu bahçenin fıskiyeleri çalışmaya başlıyor.. Ve kuşlar oraya uçup yeşilliklerin arasında benimle güneşi bekliyorlar..
Güneş havuza öyle güzel yansıyorki.. Utanmasam gidip yüzücem o kuş seslerinin arasında..
Ardından tam anlamıyla doğuyor ve yeni bir günü başlatıyor..
Güneş binalara değmeyi bıraktığında tek tük insanlar ve arabalar.. Dalıp bi süre daha izlersem sokak kalabalıktan geçilmez olacak ve manzaram bozulacak diye izlemeyi bırakıyorum..
Güneşin doğuşunu çok fazla izlemişimdir.. Ama hiç batışına dikkat etmedim.. Aklıma takıldı bu.. Neden doğuşu benim için bu kadar değerli de batışı hiç umurumda değil diye..
Güneşin doğuşu huzur verirmiş insana.. Yeni bir gün, yeni bir başlangıç demekmiş.. İnsan yogadan, masajdan daha çok rahatlarmış onu izlerken..
Batışı ise aşkı sembolize edermiş.. Aşık insan güneşin batışına bin umut yüklermiş ve anlamlanırmış o batış..
Hem batışını hem de doğuşunu izlemenin bana huzur verdiği anda çok mutluyum demek olacak..
Şimdi sadece huzurluyum.. Sessiz ve huzurlu..