Pc oyunlarına sarmış bulunmaktayım delicesine! Karşı internet kafenin kapısında büyük puntolu harflerle yazılmış olan "PES 2009 GELDİ" yazısını görünce koşturarak daldım ve hemen bir kopyasını alıp, etrafa "Korsana karşıyım" gülümsemesi atıp ortamı terkettim. Alıp yükledim ve delicesine oynamaya başladım.. Hatta yetmedi paraya kıyıp gidip bir joystick denilen aygıtı aldım. Türkçesi yok mu bu kelimenin yahu.. yıllarca ateriden "kol" olarak biliyorum bunu. O yüzden bahsi geçen elektronik aygıta kol diyeceğim. Kolu aldım :D başlangıç seviyesi ile başlayan denemelerimi başarıyla tamamlayıp seviyeyi amatöre yükselterek Türkiye'yi Avrupa şampiyonu yapıverdim. Sanki gerçekten şampiyon oluşuzcasına da sevindimmm :)Artık erkeklere hak veriyorum.. Maç izlerken küfür etmelerine :| Öyle bir sarıyor ki insanı bu futbol, bi anda elimde "kol"umla ekranın karşısında, topun peşinden sanki ben koşuyormuşçasına bir sağa bir sola yatıp ağız dolusu küfür ederken buldum :| Bu durum karşısında dudakları uçuklayan ev arkadaşım Açi "Ohaaa kızım beeee!" diye ufak bi uyarı da bulununca gururuma yediremedim.. tuttum bunun bilgisayarına da yükledim muhterem oyun PES 2009'u.. Oturduk yan yana.. Başladık sövmeye :D Çok güzel şitres atıyor insan bu vidyo oyunlarıyla.. şiddetle tavsiye edilir arkadaşlar :)) Hele ki vize zamanınız ise ve ara verecek, rahatlayacak yer arıyorsanız..
Bir yanda ekonomi notlarım(!) diğer yanda PES 2009'um.. böyle bir iki gün geçirdim işte..
İyi sayılırım.. Aşkımı özlemekten başka bir derdim yok şu sıralar.. Okulda bölümümüzün ilk sınıfıyız.. Fakültemiz de yeni.. Daha bu sene kullanıma açıldı.. Dolayısıyla sıramız vs.miz de yeni.. Üzerine aşkımı haykıracak şeyler yazamanın burukluğunu yaşıyor iken yeni bir yöntem keşfettim ve uyguladım da.. Mutlu oldum :) Basit ama güzel sevinçler bunlar.. Seviyorum ulen! 1ay sonra 1senemizi doldurmuş oluyoruz.. Hayatımın en güzel bir senesiydi.. Yeni bir Damla yarattı bu sene.. ve bu yeni Damla'yı eskisinden çok daha seviyorum.. son zamanlarda biraz bunalım olabilir kendileri.. bunun tek sebebi sevdiceğinin uzaklarda olmasındandır.. Neyse bu da geçer.. Birlikte ölecekmiyiz?
O kadar ekmek alıp ucundan yiyip bırakıyorlar şu evin kızları (ben de dahil :/). Ekmekleri değerlendirmenin yöntemini buldum!! Ekmekleri fakirlere dağıtıyorum.. Aç bilaç fakir kuşlara.. Penceremin önünde alttaki terasın bişeysi var (adını bilemedim.. şu resimde gördüğünüz kuşların durduğu yer.. Oraya ıslattığım ekmekleri fırlatıyorum.. Onlar geliyor karın doyuruyor, ben de mutlu oluyorum.. dedim ya mutlu olacak küçük şeyler arıyorum.. Kavga edişleri çok güzel oluyor.. beni baya güldürüyorlar :) birbirinin kafasını gagalıyorlar, uçan tekme felan atıyorlar birbirlerine.. Ben de daha çok ekmek atarak kavga ortamını engellemeye çalışıyorum :)
Geçenlerde "o"nunla hep gittiğimiz kafeye gittim.. Bu sefer tek başıma gitmek zorunda kaldım tabi.. Yan kırtasiyeden bir kağıt aldım, kalbim kadar temiz.. veona bir mektup yazdım tüm duygusallığım üstündeyken.. Okuyunca duygulandı, ağladı.. kıyamam.. üzülüyorum.. bir daha mektup göndermicem.. küçük şeyler bazen çok üzebiliyor işte.. neden mutlu edemesin ozaman..Masa da yalnız kalan çay bardağım.. Masa ne kadar da boş geldi o an gözüme.. Asortik olsun, daha çok duygulanıp, daha çok hüzünleneyim gördükçe diyerek böyle soluk renkli bir foto olsun istedim.. Ne kadar çok şey görüyorum şu resim içinde..
blogumu yazıyorum.. küçük bir yorum yapıp beni mutlu edin hadi.. küçük bir yorumla da mutlu olur insan bilirsiniz..
Öptüm küçücük..!
