Avea bayisine girip boyumdan büyük telefonumu verip yerine avucumun içi kadar telefon alıp çıkmış kadar mutlu oldum üzerimde bu yük kalkınca.. O reklamdaki yamucuk yumucuk tipler gibi güleç oldu yüzüm, güller açtı! Silmekten kızaran gripli burnuma rağmen başardımm :)
Dün sabah uyandığımda hafif bir boğaz ağrısı hissediyordum, gün içinde arttı arttı ve sonunda burnuma kadar vurdu.. Yaz gribi dedikleri amansız hastalığa kapılmıştım.. Antalya'da grip olmak insana "verem olmuşum" hissini veriyor..
Evdeydim nasıl olsa.. Beklerdim grip geçerdi.. Öyle olmadı ama.. Çünkü bugün sabahın 7buçuğunda kalkıp direksiyon sınavımı vermem gerekiyordu! Beni yatalak yapan gribe direndim ve kalkıp gittim!
Ta dünyanın ucuna kadar gittik.. Ardından bizi koyun sürüsü gibi bir servise bindirdiler.. Önce kurs arabası arkada bir dolmuş dolusu kursiyer.. Şoför mahallindeki adam "Evet var mı ilk ben süreceğim diyen baba yiğit" diye efelenince hiç hissetmediğim adrenalin seviyesi tepeye vurdu! Babaydım, yiğittim bu konuda! Bendim o! Amma velakin ben bunları düşünesiye kadar yanımdaki kursiyer benden hızlı davranıp "Ben!" diyerek atıldı.. Geçti direksiyona.. Biz bir dolu insan kafaları ön cama yapıştırıp merakla izlemeye başladık.. Çocuk arabayı çalıştıramadı :| 3-4 kere istop ettirdi ve çaresizce servise geri döndü.. geldiğinde bembeyaz olmuştu, eli kolu titriyordu! Daha çok panik oldum :S Aman tanrım! Bu baba yiğite bunlar olduysa istifa ediyorum diyerek pıstım yerime..
Adam "Sıradakiiii..." diye seslenince yokmuşum gibi davrandım. Bi kadın "Ben gideyim madem" diyerek kalktı.. Bindi.. Çalıştırdı.. Gidiyordu.. Ama sanki bir 70lik içmiş gibi :) Arabayı bir sağa bir sola çevire çevire yolda salsa yapıyordu :) Bu durumu görünce bana bir gaz geldiki sormayın! Bu insanlar bir şey bilmiyor yahu diyerek kendimden emin şekilde gelecek sıradaki ben oldum.. :)
Kendinden emin şekilde bindim.. Trafik memurlarına bir selam verip, bir bakış atıp heyecanlı olmadığımı göstermeye çalıştım.. :) Tabi külahıma anlatasım vardı bunu ya neyse.. Heyecandan puan kırıyorlar diye gayet kenan doğulu havasıyla arabayı ben yarattım dercesine oturdum yerime..
Aynalarımı düzelttim. Ardından koltuğumu.. "Buyrun başlayalım" dedi trafik memuru.. Çalıştırdım.. Sinyalimi verdim, trafiğin azalmasını bekledim yola çıkmak için ve geçen kamyonun ardından kendimi yola attım. Birden kafamda şimşekler çaktı! -5 puan! Emniyet kemerini takmayı unutmuşum onu farkettim :s
Neyse parkuru 95le bitiririz ne olacak edasıyla devam ettim.. Ta ki önümde gerizekalı kamyon LANK diye önümde duruverene kadar! Ne yapacağımı şaşırdım birden. Basıverdim ben de frene. Sollasam yol kalabalık sollanmaz, durmak zorunda kaldım.. Burdan puan kırılmış olacak, biraz ani durdum çünkü..
Neyse kamyonu solladım. Hocanın uyarısıyla irkildim birden! Trafik memurlarına hitaben beni kurtarmak istercesine yoldaki kavisi göstererek "Bakın kavise, hiç yola olduğu belli olmuyor" dedi. Amacı bana göstermekti.. Ben de katıldım, "Evet, neden boyamamışlar bunu böyle, çok büyük tehlike" diye katıldığımı gösterdim.. Ben kavisi geçerken trafik memurları da "Evet evet doğru" diyerek bir oh dedirtti bana..
Şanssızlığım burda bitmedi.. Yolun yarısını kırmışlar.. Geçmek problem yol kalabalık, trafik fobim var.. Orda biraz zorlandım.. Sonra durmamı istediler.. Kuş gibi süzüle süzüle durdum, duruşum iyiydi.. yani bence :) Teşekkür edip gönderdiler..
İçime oturdu. Şanssızlığıma yolda olabilecek tüm engeller vardı önümde.. Kesin kaldım diye mızmızlanmaya başladım. Kemeri takmayı unuttuğum ayrı bir yürek acısı zaten.. Benden sonrakiler sadece gaza bastılar.. Problemsiz! Allah'ım neydi benim gühanım diye zırlaya zırlaya eve gittim.
Vurdum kafayı yattım! Sonuçlar 16-17 civarı açıklanacaktı.. Saat 16da uyanıp koştur koştur kursu aradım..
"Sayın damla hanım, tebrikler 88 alarak sınavı geçtiniz!" diyince yumuşak sesli bir bayan havalara uçuştum kelebek misali :D
"Oh beeeeee" dedim. Bitti sonunda iki aylık stres. Yollar bekleyin beni! Tarfik canavarınız geliyooooor :D
Artık yürümeye paydos!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder