Karamsar

Balkondayım..

Hafif bir rüzgar esiyor doğudan. Nemli ve sıcak Ağustos gecelerinden biri. Babamın alın teriyle yetişip büyüyen çiçeklerin kokusu en üst kattaki balkonumuza kadar geliyo.

Şurda boş boş oturmak bile özlediğim anılardan biri olacak yakında... Karşıdaki sinir olduğum inşaat yığınını bile özlicem sanırım :)

Gerçi rüyamda kazanamadığımı görmeye başladım. Artık emin değilim kesin gidebileceğimden. İçime kurt düştü kısacası.. Tam on gün kaldı sonuçların açıklanmasına. Bir yanım çabucak geçse şu on gün de açıklansa bir an önce diyor. Öbür yanım olabildiğince yavaş geçsin, gitmiyim evimden diye geçiriyor..

İki gündür evden çıkmıyorum.. Salı günü yaşadıklarımı düşünüyorum. Senin olduğundan emin olduğun şeyler elindn kayıp giderken kıymeti anlaşılıyormuş meğerse.. "Gitme" dediğinde durmadan yürümeye devam eden birini görünce sevdiğini farkediyormuş insan ve onu durdurmaya gücü yetmediğini görünce farkediyormuş zayıf olduğunu.. O iki kelime çok zor söyleniyormuş. Giden geri döndüğünde fırlayıveriyormuş ağızdan ve gözyaşları yersiz yere akmıyormuş gözlerden. Canın yandığında değil kalbin acıdığında dökülüyormuş o yaşlar bir süre sonra..

İşte bunları düşünüyorum iki gündür. Öğrenmeye çalışıyorum bilmediklerimi. Öğrendikçe de farkediyorum. Ama hala itiraf edemiyorum..

Neyse.. Zaten canım sıkkın. bir de bunu düşünmek istemiyorum. yarın kendimi hapis ettiğim evimden çıkıp biraz hava alıcam... İnşallah :)

Evet, ne demiştik. Bitişe ve başlangıca son 10 gün...

o_O>Gulb!