Gidiyorum..

İnsan yazmaya başlamadan önce boş sayfaya bakıyor şöyle bir. Yazacaklarını aklından geçiriyor o sırada. Her zamanki gibi tarihi attıktan sonra bunu yaptım. Ama bu sefer yazacaklarım belli...

Gidiyorum...

Bilmediğim bir dünyaya, tatmadığım bir rüyaya yelken açıyorum. Ailemi bırakıp uzaklara gidiyorum. Üniversiteye gidiyorum..

Dün tercihlerimi yapmak suretiyle içime yerleşen bu büyük burukluk kalbimi ve beynimi rahatsız ederken 4 yıl ailemde aynı ne yapacağımı düşünüyorum.

Annem bir haftalık tatilini beni okula kaydetmek için kullanacakmış. Götürüp bırakacak mı beni ? Nasıl yapacak bunu ? Yavrusundan ayrılmayı nasıl göze alacak ? Ben annemsiz oralarda ne yapıcam ?...

Bundan 2-3 ay sonra belki de yurtta olucam ve bu satırları ağlayarak okuyor olucam. Daha ilk günden annemi özlicem, biliyorum. Gitmeden onlara bi avea hat almalı. Bol bol konuşuruz. Bana 2-3 dklık konuşmalar yetmez orda..

Arkadaşlarım olacak, belki de düşmanlarım. Ama hep gülümsicem, hep enerjimi korucam ve elimden geldiğince sevecen olucam. Orda hayatta kalmanın tek yolu bu :)

Kimse benim kaprisimi çekmeyecek. Çoğu zaman yalnız olduğumu düşünüp ağlıcam. Bazen telefonum hiç çalmayacak. Biri arasın diye beklicem... Bazense tam muhabbetin orta yerinde telefonum çalacak, duymamazlığa gelicem.

Kısacası bu duruma alışıcam. Ama hep özlicem.

En güzel yönü de; annemin ve babamın kıymetini anlıcam :) Gerçi ben şimdiden anladım.. Ama bir de yaşayarak görmeli..

Sık sık gelicem. Çünkü ben sizsiz yapamam ! Sizi çok seviyorum !!
Annecim & Babacım :)

o_O>Gulb!