Günlerden Cumartesi.. Yılların alışkanlığıdır, cumartesi ailenin tüm bireyleri evde olur, temizlik ve yemek yapılır, arta zaman kalırsa alışverişe gidilir.. Yine o cumartesilerden biri..
Erkenden kalkıp kahvaltıyı hazır ettim.. Annemlerin odasına girdim.. "Son 1 haftam kaldı evimde" diye içimden geçirip annemi öperek uyandırdım.. Ardından cumartesi monotonluğu başladı.. Kahvaltı yapıldı, temizliğe başlandı.. Tabi ben uzaklardan geldim, misafirim modunu atamadığım için pek karışmadım bu monotonluğa..
Çamaşırlar yıkandı ve asılmaya hazır hale geldi.. Annem "şu çamaşırları assana." diye emir verdi. "Asmammmm!! Ben asmammm!!!".. Kızgın bir suratla; "iyice uyuşuk oldun sen zaten :/" diye cevap verdi ve çamaşırları asmaya, balkona götürdü.. Çok geçmeden annemin çığlıkları ve bağırışlarıyla irkildim.. Balkona koştum.. Yukarı doğru bakıp ağzı köpüre köpüre bağırıyordu! "Aman Allahım!" dedim içimden.. Gittim annemin yanına.. Baktım baktığı yere doğru.. Elinde el arabası şaşkın şaşkın 10. kattan anneme bakan bir inşaatçı..
"Anne ne oldu?" dedim korka korka.. Olay çıkacaktı :/ Babam inşaatı basacaktı :/// "Çamaşırlarımı kirletiyor bu adam!!" dedi eliyle işaret ederekten..! "10. kattan aşağı toprak atıyo! geçen hafta da dedim ben sana demii!!" diye inşaatçıya bağırmaya devam etti annem.. "Ama napayım apla?!" belli annemin çığlıklarından korkmuştu adam ve ürkek ürkek cevap veriyordu.. "Ne demek napayım! Doldur çuvala al sırtına indir allalala!!!!" Annemi içeri soktum.. Kalan çamaşırları da astım.. Adam da gidip bir çuval buldu ve pislikleri sırtında 10 kat aşağı taşıdı.. Üzüldüm :/
Doğanın kanunu.. Annem çamaşır asar, babam çimleri biçer, bakkal ekmek satar, sekreter ajanda tutar, inşaatçı da canı çıka çıka çuval taşır.. Üzüldüm :/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder