Öyle şarkı sözü yazasım var ki şimdi bu boş sayfaya.. Dinlediklerimi tüm dünya duysun istiyorum şuan.. Garip bi his :) Arada olur.. Müzik sevgisinden ileri geliyor herhalde.. "Bu masal çook ucuz bitti! Son sayfası ellerimde.. Yer yok, zaman yok.. Hiç olmadı sayalım.. Bitsin bu işgenceee!!!"
Dayanamadım (oops :S) :P
Evimdeyim, anneciğimin ve babacığımın yanında.. 1. dönem sonu.. Çoğu için klasik olan benimse ilk yaşadığım duygu.. Güz yarıyılı sonu, bahar yarıyılı başlangıcı.. Gerçekten dedikleri kadar hoş birşeymiş üniversiteli olmak.. Çünkü çevrendekilerin kıymetini anlıyorsun..
Afyon'da iken evimi, yatağımı, ağzına kadar yiyecek dolu buzdolabımı, akşam yemeklerindeki yıllardır alışık olduğum tatları, tabiki ailemi.. İnsan nasıl da özlüyor biraz ayrı kalınca.. Şimdi ise Afyon'umu özlüyorum.. Okulumu, sınıfımı, oda arkadaşlarımı ve en önemlisi aşkımı.. Bu nasıl bir histir? Kendime çok kızıyorum.. Annemden ayrılıp evimden uzaklaştığımda bu kadar üzülüp ağlamazken şimdi ondan uzakken hep aklımda ve sürekli bir ağlayasım var.. Nasıl bir his..? Neden anneme olan özlemim bu kadar baskın değil.. :/ Evde geçireceğim bu 2 hafta bu soruya cevap arıyor olacağım..
Ben geldiiiiiiiim :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder